رشد اقتصادی از دیر باز دغدعه‌های اصلی سیاست‌گذاران جوامع مختلف بوده است و از مهم‌ترین مباحث اقتصاد منطقه‌ای در دهه‌های اخیر محسوب می‌شود، بنحوی که بررسی رشد و توسعه مناطق به عنوان یکی از اهداف مهم دولت‌های محلی مورد توجه قرارگرفته است. همچنین رشد اقتصادی می‌تواند در تغییر سرمایه فناوری اطلاعات و ارتباطات مؤثر باشد. با مروری بر اقتصاد مناطق مختلف، مشخص می‌شود که برخی مناطق نسبت به مناطق دیگر دارای عملکرد اقتصادی بهتری هستند و در مقایسه با میانگین کشور، رشد اقتصادی بالاتری دارند. واقعیت‌های موجود در ایران نشان دهنده آن است که در مناطق مختلف کشور نابرابری‌هایی در امر تولید وجود دارد. لذاء در این مقاله ابتدا نگاهی به جمعیت استانهای کشور داشته‌ایم و بعد روند تولید ناخالص داخلی استانها (در سالهای 79و83) و سهم آنها از تولید ناخالص داخلی کشور مورد بررسی قرار داده‌ایم. سپس وضعیت تولید ناخالص داخلی استانها به نسبت جمعیت آنها مقایسه شده است و توانمندی هر استان با پتانسیل جمعیتی آن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است که در نهایت مشخص گردیده است که به دلیل عدم توزیع عادلانه و تخصیص بهینه منابع و امکانات شرایط بعضی از استانها نابسامان است در حالیکه در استانهایی مانند تهران بدلیل تمرکز بیش از حد امکانات از وضعیت بسیار مناسب‌تری برخوردارند. لذاء جهت‌گیری سرمایه گذاریها در استانها بایستی متناسب با پتانسیل جمعیتی آنان و به بخشهای که مزیت نسبی دارند صورت پذیرد تا گامی مؤثر جهت توسعه پایدار برداشته شود.
کلید واژگان :برنامه‌ریزی محیطی، رشد اقتصادی، کارآفرینی، تولید ناخالص داخلی، نسبت جمعیت، توسعه پایدار.
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک