اهمیت روشهاي تصمیمگیري در بهبود مدیریت روستایی

یکی از چالشهاي اساسی در فضاي روستایی ایران، نبود سازوکارهاي آزمون شده در اخذ تصمیمات درست با توجه به روشهاي مرسوم در مدیریت روستایی است. شناخت و بهرهگیري از روشها تصمیمگیري گروهی نقش بهسزایی در اخذ تصمیمات صحیح در زمان و مکان مناسب دارد . جامعه روستایی ایران با مسایلی مانند افزایش بهرهبرداران روستایی، کمبود منابع آب، نبود منابع مالی تأمین درآمد، ضعف بنگاه کوچک اقتصادي، درماندگی شغلهاي خانگی، کاهش میزان مشارکت مردم و... مواجه است. این بحرانها همواره با نبود سازوکارهاي تصمیمگیري مناسب تقویت و راه را براي چانهزنی بیشتر با اهرمهاي قدرت با مشکل مواجه میسازد. بنابراین، در راستاي کسب حداکثر کسب امتیازات و منابع لازم است جامعه روستا یی با روش هاي متداول تصمیمگیري مانند گروههاي تعاملی، حل مساله گروهی، توافقی، اسمی، دلفی است. یافته هاي مقاله بیانگر این نکته است که در نظام مدیریت روستایی بهترین تعداد اعضاي تصمیم گیر 3 تا 5 نفر است. در این خصوص: 1- روش دلفی مقبولترین چارچوب تصمیمگیري در شرایط و وضعیتهایی است که در وهله اول به کیفیت بالا و در درجه دوم به پذیرش اعضا و اهمیت زمان تاکید دارد ؛ 2- شیوه توافقی مقبول ترین چارچوب تصمیمگیري در وضعیتهایی است که نیازمند راه حلهایی با میزان پذیرش بالا و در درجه دوم بر کیفیت بالا نیز تأکید دارد؛ 3- تحقیق تطبیقی گروههاي تعاملی و توافقی بیانگر این است که گروه هاي توافقی به تصمیمات مطلوبتري دست یافتهاند؛ 4- روش گروه اسمی براي دریافت راه حل یا بررسی مشکلات اظهار نظر مناسبتر است، درحالی که سایر روشها از جمله روشهاي تعاملی و توافقی جهت حل مساله نیازمند ارزیابی نظرات یا اتفاق نظر گروهی هستند.

تصمیم گیري گروهی، مدیریت روستایی و کارآمدي نظام تصمیم سازي، جلسات گروهی و شیوه هاي تصمیم گیري.