جایگاه نقوش گیاهی در طراحی نشانههای جشنوارههای فرهنگی(سینمایی ایران پس از انقلاب)

هنر تجلی روح سیری ناپذیر انسان است .به همین روی هنرمند می آفریند، تا که باشد گنجینه ایی گران سنگ و میراثی ماندگار که در روزگار پیش از تاریخ تا عهد باستان و عصر اسلامی بجا مانده و تحسین جهانیان را برانگیخته است. بدون تردید با توجه به عظمت و شکوه هنری تواسته اند تاثیرات انکار ناپذیری بر هنر گرافیک و شکوه هنر های سنتی ایران ،خصوصا طراحی نشانه های سینمایی بگذارند. نشانه های تصویری یکی از عناصر اصلی ارتباط است که با خود کوله باری از معرفت را به همراه دارد و این نشانه ها بیانگر تهاجمات ، پیروزی ها ، اعتقادات، جشنها و... می باشد .طراحی نشانه اگر چه هنری نوین به نظر می رسد ولی با بررسی تاریخ و مطالعه در نقوش پی به قدمت این هنر ،می بریم که تنها اسمی نوین به خود گرفته است. و دارای سمت و سویی مشخص ، برای ارائه طرحی؛ با هدف و مفهوم خاص به مخاطب خود ، شده است. نکته اینجاست، طراحی نشانه می تواند برای جامعه قابل فهم باشد که عناصر آن، برایش تعریف شده و قابل لمس باشد. همانند زبان و خط که از عناصر ارتباطی بشر است، و تنها این عناصر برای افراد جامعه همزمان قابل فهم است. نقوش سنتی ایران نیزاز عناصری بصری تعریف شده برای مردم ماست وبی شک این نقوش تاثیرات زیادی توانسته اند در طراحی نشانه ایرانی بگذارند. تحقیق پیش رو به روش توصیفی، تحلیلی و گردآوری اطلاعات ان به روش کتابخانه ایی انجام شده است .

نقوش گیاهی، نشانه، سینما، پس از انقلاب