تعیین سنجش سطوح توسعه ي روستاهای استان گلستان با استفاده از تکنیک های تحلیل عاملی وموریس ( مطالعه موردی : روستاهای بخش مرکزی شهرستان علی آبادکتول)

هدف از این مقاله بررسی چگونگی یا نحوه ي برخورداري روستاهای بخش مرکزی شهرستان علی آبادکتول ازشاخص هاي توسعه، به منظور دستیا بی به میزان نابرابري هاي ناحیه اي در روستاهای بخش مرکزی ، براساس آمار سال 1390 است. جامعه ي آماري پژوهش، 42 روستای بخش مرکزی شهرستان علی آبادکتول را شامل می شود که براساس 21 شاخص رتبه بندي شده اند. براي نیل به این مهم شاخص هاي موردمطالعه با استفاده از روش تحلیل عاملی به4عامل تقلیل یافته و به صورت ترکیبی در عوامل معنی دار ارائه گردیده اند. همچنین با بهرگیري از شاخص موریس روستاهای بخش مرکزی شهرستان در پنج گروه (بسیار برخوردار، برخوردار، متوسط، محروم، بسیار محروم) سطح بندي و جایگاه هر یک از روستاهادر سطوح توسعه بیان گردیده است. مطابق تحلیل هاي صورت گرفته 21 شاخص انتخابی از طریق مدل تحلیل عاملی به 4 عامل کاهش یافته و سهم هر عامل در توسعه مشخص گردید.4 عامل ایجادشده 97/99 درصد واریانس را قادر است محاسبه و توضیح دهد. عامل اول به تنهایی 38.71درصد را محاسبه می کند و عوامل بعدي به ترتیب 42. 24، 81. 21، 06. 15توضیح می دهند. با استفاده از شاخص موریس روستاهای بخش مرکزی شهرستان علی آبادکتول در پنج سطح رتبه بندي شده و ضریب پراکندگی این شاخص نیز محاسبه گردید، براساس سطح بندي صورت گرفته 4روستا در سطح بسیار برخوردار،16روستای بخش مرکزی در سطح برخوردار، 9روستا در سطح متوسط، 10روستا در سطح محروم و3 روستای بخش مرکزی سطح بسیار محروم را به خوداختصاص دادند.

توسعه، توسعه پایدار روستایی، تحلیل عاملی، سطوح توسعه، بخش مرکزی شهرستان علی آبادکتول.