نظام مدیریت عملکرد و رابطه آن با ارتقای بهره وری نیروی انسانی (مورد مطالعه: سازمان مرکزی شهرداری ساری)

مطالعه حاضر به تبیین رابطه بین نظام مدیریت عملکرد با ارتقای بهره وری نیروی انسانی مي پردازد. اين پژوهش از نوع کاربردي و از دسته مطالعات، توصيفي – تحليلي، پيمايشي است. که به صورت مقطعي انجام گرفت. جامعه آماری این تحقیق را کارکنان سازمان مرکزی شهرداری ساری به تعداد 183 نفر تشکیل می دهد. حجم نمونه آماری بر اساس فرمول کوکران، 124 نفر به صورت تصادفی تعیین گردیدند. از پرسشنامه استاندارد مدیریت عملکرد (1999) و پرسشنامه استاندارد بهره وری نیروی انسانی مدل آچیو هرسی و گلداسمیت (1980) برای گردآوری اطلاعات بهره گرفته شده است. پایایی سوالات با استفاده از فرمول آلفای کرانباخ برای مدیریت عملکرد و بهره وری به ترتیب 0.95 و 0.93 مورد سنجش و تایید قرارگرفت. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های آماری کولموگروف- اسمیرنوف جهت بررسی نرمال بودن متغیرها و ضریب همبستگي با نرم افزار SPSS15 استفاده شده است. نتایج حاکی نشان داد که بین مدیریت عملکرد با بهره وری نیروی انسانی و ابعاد آن (توانایی، وضوح، کمک، ارزیابی، اعتبار، انگیزش، محیط) رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین یافته های تحقیق نشان می دهد که بعد وضوح دارای بالاترین ضریب همبستگی و بعد محیط دارای کمترین ضریب همبستگی را داشته اند.

بهره وری، مدیریت عملکرد، نیروی انسانی