تدوین استراتژی به کارگیری رهیافت¬های تجدید حیات شهری در سکونتگاه¬های غیررسمی؛ مطالعه موردی: کلان شهر تبریز

پژوهش حاضر با هدف تدوین راهبردهای به کارگیری رویکردهای تجدید حیات شهری در سکونتگاه های غیر رسمی شهر بوده است. بنابراین پژوهش از نوع مطالعات توصیفی – تحلیلی بوده و اطلاعات مورد نیاز از طریق مطالعات اسنادی و میدانی به دست آمده است. جامعه آماری این پژوهش در دو طیف انتخاب شده است طیف اول شامل 23652 نفر ساکن در محله¬ی امامیه تبریز و طیف دوم کارکنان شهرداری تبریز بوده که با استفاده از فرمول کوکران 350 نفر از ساکنین محله امامیه و 55 نفر نیز از بین کارکنان شهرداری به عنوان حجم نمونه انتخاب گردید. روایی پرسشنامه توسط متخصصان امر تأیید شده است. مطالعه راهنما در منطقه مشابه جامعه آماري با تعداد 50 پرسش‌نامه صورت گرفت و با داده‌هاي کسب شده و استفاده از فرمول ويژه کرونباخ آلفا، پايايي بخش‌هاي مختلف پرسش‌نامه تحقيق 86/0 الي 88/0 به دست آمد. تجزیه‌وتحلیل داده‌هاي پژوهش حاضر با استفاده از نرم‌افزار Exell انجام شد. نتایج حاصل از یافته¬های پژوهش نشان داد که استراتژی¬های بازنگری جهت اعمال برنامه¬های تجدید حیات شهری در این محله مناسب است. در نهایت با توجه به یافته¬های پژوهش پیشنهادات کاربردی در زمینه¬ی رفع موانع تجدید حیات شهری با رویکرد اصلی به استراتژی¬های اقتصادی ارائه شده است.

سکونت¬گاه غیر رسمی، بافت فرسوده، تجدید حیات شهری، تبریز، swot