پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر بازی درمانی گروهی بر کاهش رفتارهای کم رویی و گوشه گیری دانش آموزان دبستان های شهرستان مهران انجام گردید. به همین منظور تعداد 24 نفر دانش آموز پسر در محدوده جغرافیایی شهرستان مهران از شهرستان های استان ایلام، که در سال تحصیلی 93 – 92 مشغول به تحصیل بودند با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ایی و از طریق اجرای چک لیست رفتار کم رویی به عنوان دانش آموزان کمرو شناسایی و انتخاب شدند. و در دو گروه آزمایش و کنترل ( هر گروه شامل 12 نفر) قرار گرفتند. روش پژوهش از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. چک لیست رفتاری کم رویی به عنوان ابزار پژوهش قبل و بعد از اجرای متغیر مستقل ( بازی درمانی گروهی) اجرا گردید و سپس داده های بدست آمده با روش آمار توصیفی و آزمون t استفاده گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که نمره کم رویی آزمودنی های گروه آزمایش بطور معناداری کمتر از آزمودنی های گروه کنترل است. همچنین نمره کم رویی آنها نسبت به نمره پیش آزمون، تغییر و تفاوت معناداری نشان داد. در نتیجه بازی درمانی گروهی بر کاهش کم رویی کودکان دبستانی موثر بوده است.
کلید واژگان :
بازی درمانی گروهی، کم رویی، انزوا طلبی، اثربخشی، دبیرستان، شهرستان مهران
