هنر قدسی و تعامل آن با فناوری های نوین

هنر قدسی از دیر باز، عالی ترین بستر تکامل و تعالی روح آدمیان بوده است. در هزاره جدید، جهانی تازه در دست ساخته شدن است و معماری اجتماعی ترین هنری است که می تواند با ایجاد انسجام مکانی، نوعی تداوم زمانی را جهت آفرینشی نو بنیاد برای شکوفایی یک تمدن منجر شود. ورود فناوری های نوین به سرزمین هایی که هویت و تاریخ آن ها در زمینه هنر و معماری در تقابل با نمودهای تکنولوژیک قرار دارند، چالش هایی را دامن می زند. تناقض یا هماهنگی هنر قدسی با وجوه مختلفی از تکنولوژی،موضوع بحث این مقاله است. دغدغه خدشه دار شدن ابعاد قدسی زندگی توسط این پدیده، موجب می شود تا جایگاه تکنولوژی در عرصه های گوناگون مورد بررسی قرار گیرد. در این مقاله سعی بر این است تا با بررسی رابطه میان هنر قدسی و گسترش تکنولوژی در اثر حاضر، به بیان جایگاه این هنر و اهمیت آن در معماری های کنونی پرداخته و بیان این موضوع که ،تعامل میان هنر قدسی و تکنولوژی در اثر حاضر از مهمترین شاخصه های ایجاد مطلوبیت در معماری معاصر ایران به شمار می آید.

هنرقدسی، معماری، تکنولوژی ،هویت.