تدوین الگوی مفهومی پایداری مبتنی بر ارزش آفرینی در صنعت مد و لباس

توسعه پایدار که نتیجه رشد منطقی و آگاهی تازه¬ای نسبت به مسایل جهانی محیط¬زیست و توسعه است، به معنای ایجاد موازنه بین سه رأس جمعیت، محیط¬زیست و اقتصاد بوده و پایداری را در سه حیطه محیطی، اقتصادی و اجتماعی مطرح می¬کند. به منظور ایجاد پایداری در حوزه مد و لباس، باید توجه داشت که فرآیند استفاده از اهمیت بیشتری برخوردار است و اخیرا گرایش به کار در حوزه مصرف¬کننده بیشتر شده؛ به طوری که اعتقاد بر این است در هر نوآوری راهبردی، باید بر روی عامل ارزش¬آفرینی برای مشتری تاکید شود نه رقابت. مقاله حاضر می¬کوشد از زاویه دید جدیدی(ارزش آفرینی) راهکارهای توسعه پایدار –با تاکید بر مرحله طراحی و استفاده- در صنعت مدولباس را بررسی کند. در این مقاله پس از مرور پیشینه و تعاریف طراحی پایدار، اوضاع موجود صنعت مد و لباس بررسی شده است. سپس با بررسی تعدادی از نمونه های موفق خارجی، راهبردهای پایداری و ارزشهای مرتبط که در آنها مشترک بوده استخراج و دسته بندی شده است. مدل مفهومی طراحی شده در پایان این تحقیق، از پایداری مبتنی بر ارزش استفاده، ارزش احساسی، ارزش افزوده از طریق خدمات، ارزش فرهنگی- اجتماعی، ارزش زیست محیطی و ارزش آینده¬گرا سخن می¬گوید. این راهبردها اگرچه هنوز برای تغییرات رادیکال آماده نیستند با این حال، با تمرکز بیشتر بر روی ارزش¬ها، نیازها و رضایت مصرف¬کننده، ممکن است زمینه¬های شروع یک تغییر سیستماتیک در این صنعت را فراهم کند. به علاوه راهبردهای ارائه شده، این پتانسیل را دارند که قوانین صنعت مد¬و¬لباس را شکسته و به تغییر ماهیت رقابت بپردازند.

طراحی پایدار، پایداری، مد و لباس، کاربر، طراحی، استفاده