ارزیابی پتانسیل کاهش گرمایش جهانی با استفاده از کشاورزی حفاظتی در تولید گندم

مروزه افزایش فعالیتهای کشاورزی به عنوان یکی از عوامل مؤثر بر انتشار گازهای گلخانه ای، منجر به تشدید پدیده تغییر اقلیم و گرمایش جهانی شده است. از آنجا که مصرف کودهای شیمیایی و سوختهای فسیلی در عملیات کشاورزی دو منبع عمده تولید گازهای گلخانه ای CH4,NO2 و 2 CO میباشند، در این مطالعه پتانسیل گرمایش جهانی تولید گندم در استان فارس، بر اساس میزان انتشار گازهای گلخانهای مذکور تعیین شده است. نتایج نشان داد، کود نیتروژنه با میانگین 595 کیلوگرم معادل CO2 در هکتار، مقدار بیشتری را نسبت به مصرف سوخت فسیلی از نظرگرمایش جهانی به خود اختصاص میدهد. همچنین نتایج بیانگر آن است که پتانسیل گرمایش جهانی ناشی از مصرف گازوئیل و کود اوره در کشاورزی حفاظتی نسبت به کشاورزی مرسوم به ترتیب به میزان 43 و 10 درصد در هکتار کاهش یافته است. علاوه بر آن، میزان کل پتانسیل گرمایش جهانی برای تولید یک هکتار گندم در منطقه مورد مطالعه در سیستم کشاورزی مرسوم و حفاظتی به ترتیب 1402/40 و 551/31 کیلوگرم معادل CO2 به ازای هر هکتار گندم برآورد شده است. لذا با تغییر سامانه مدیریت خاکورزی به تکنولوژی خاکورزی حفاظتی، در مصرف گازوئیل و کود شیمیایی صرفه جویی خواهد شد و در نهایت انتشار معادل CO2 به میزان 60 درصد، به ازای تولید هر هکتار گندم، کاهش خواهد یافت.

پتانسیل گرمایش جهانی، کشاورزی حفاظتی، کشاورزی مرسوم، گندم و گازهای گلخانه ای