بخش کشاورزي به عنوان پرمصرفترین بخش در حدود 74 درصد از منابع آب شیرین جهان را مصرف میکند. برخی از
کشورهاي کم آب براي تامین بخشی از این آب با نادیده گرفتن ظرفیتهاي طبیعی به پمپاژ بیش از حد آبهاي زیرزمینی و
نمکزدایی آب دریا میپردازند که تولید محصولات در این شرایط بیش از پنج برابر گرانتر است. کشورهاي کم آب میتوانند
با دخالت دادن تجارت آب مجازي در سیاستهاي آبی علاوه بر این که میزان دسترسی خود را به منابع آب جهانی افزایش
میدهند از افزایش فشار بر منابع محدود خود نیز بکاهند. در این مقاله ابتداء به تعریف آب مجازي و اهمیت پرداخته و سپس
برخی راهکارهاي پیشنهادي براي اصلاح مدیریت مصرف بهینه آب ارائه گردیده است.
