توسعه گردشگری شهری در کشوری با تمدن 1000ساله

گردشگري به عنوان گونه‌اي خاص از نحوة گذراندن اوقات فراغت،داراي گردش مالي بسيار عظيمي در اقتصاد و بازارجهاني است.اين صنعت به عنوان بزرگترين و سود‌آورترين صنعت جهان،رشد فزآينده‌اي در سبد اقتصادي كشورهاي دنيا داشته است.بشر با گسترش گردشگری چیزی فراتر از اقتصاد بدست آورده وآن گسترش صلح و دوستی و حفظ حقوق انسان و طبیعت و ارتقای سطح فرهنگ و... است. این ارزشها،بسیار ارزشمندتر از اقتصاد صرف است وعملاً باعث شکوفایی اقتصاد شده اند.مراکز شهری بدلیل وجود زیرساختهای اجتماعی و فیزیکی می توانند محل مناسبی برای جذب گردشگران باشند.اکنون مردم بیش از پیش شهرها را برای گردشگری انتخاب می کنند.گردشگری "شهری سازی"شده وشهرها ترکیبی ازمقصد ومبدا می باشند. بنابراین یک شهر دیگر تنها یک منطقه اقتصادی یا مرکز سیاسی و فرهنگی نیست،بلکه می تواند یک مقصد گردشگری نیز باشد.از سوی دیگر،کشور عزیزمان ایران با داشتن تمدنی کهن و فرهنگ غنی و برخورداری از جاذبه های گوناگون گردشگری همچون اماکن تاریخی و مذهبی،جلوه های طبیعی و اقلیم چهارگانه جز ده کشور اول جهان می باشد و این یک فرصت طلایی است كه چنانچه سازمانهاي متولي به آنها توجه كنند،مي توانند گردشگري را در کشور رونق دهند و در مدت زمان نه چندان مدیدی خود را به عنوان یکی از کشورهای توسعه یافته در زمینه گردشگری در منطقه استراتژیک خاورمیانه مطرح سازند. البته این مهم نیازمند نگاه فرابخشی ، عزم ملی وفرهنگ سازی در این بخش است .در تلاشیم نگاهی به تاثیرصنعت گردشگری در توسعه پایدار ایران و موانع و چالش های پیش روی آن راداشته باشیم.

گردشگری ، گردشگری شهری، توسعه پایدار