تاثیر جداسازهاي لرزه‌اي بر عملكرد سازه

در سال‌هاي اخير مبحث جداساز لرزه‌اي به طور خاص در طراحي لرزه‌اي ساختمان‌ها مورد توجه قرار گرفته است. هدف اصلي از اين كار جداسازي سازه از زمين بجاي استفاده از روش‌هاي مرسوم مقاوم سازي مي‌باشد. انعطاف پذيري سيستم جداگر سبب افزايش زمان تناوب اصلی سازه و خارج شدن آن از محدودة انرژي مخرّب زلزله مي‌شود، از سوي ديگر خاصيت جذب انرژي سبب افزايش ميرائي و در پي آن سبب كاهش تغيير مكان زياد ناشي از انعطاف پذيري جانبي سيستم جداگر مي‌شود. در این تحقیق از سیستم LRB برای سیستم جداسازی سازه استفاده شده است و نوعی از جداساز لاستیکی با هسته سربی به صورت دستی محاسبه و طراحی شده است. در ادامه برای بررسي رفتار سازه از تحلیل طيف پاسخ (غيرخطي) و تحلیل استاتيكي (غيرخطي) استفاده شده است. نتایج نشان داد که با افزایش زمان تناوب، شتاب کاهش می یابد و افزایش میرایی باعث کاهش بیشتر شتاب در سازه می شود. در حالت کلّی در مقایسه سازه جداسازی شده با سازه بدون جدا ساز نتايج تحليل حاكي از آن است كه شتاب طبقات و برش طبقات، در سازة جداسازي شده نسبت كمتری دارد و تغيير مكان جانبي در سازه جداسازي شده نسبتاً زياد است و براي حل اين مشكل بايد از مستهلك كننده انرژي يا ميراگر استفاده شود. در سيستم جداساز با افزايش میرایی قابلیت جذب انرژي در سازه افزایش می یابد و كاهش شتاب منجر به كاهش نيروي وارده به سازه مي‌گردد.

جداساز لرزه ای، عملکرد سازه، سیستمLRB ، تحلیل طیف پاسخ