تبیین پایداری منطقه ای در بخش کشاورزی استان کرمانشاه با استفاده از تحلیل رابطه ای خاکستری

در ایران، اهمیت و نقش کشاورزی در توسعه اقتصادی و اجتماعی به حدی است که این بخش را ضرورتاً محور قرار می دهد، زیرا کشاورزی در استقلال اقتصادی، محرومیت زدایی وکاهش فاصلۀ بین جامعۀ روستایی و شهری، تولید ناخالص ملّی و افزایش درآمد ملّی نقش بسزایی دارد. هدف پژوهش حاضر سنجش پایداری منطقه ای استان کرمانشاه در بخش کشاورزی است؛ بدین منظور با رویکردی کاربردی و ماهیتی توصیفی و تحلیلی انجام شده است. جهت گردآوری اطلاعات و آمار، از شیوه های کتابخانه ای و اسنادی مشتمل بر مطالعه ادبیات موضوع، مرور تحقیقات گذشته و استناد به سالنامه آماری استان کرمانشاه در سال 1390 استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل رابطه ای خاکستری، ضریب همبستگی پیرسون و روش وزن دهی آنتروپی شانون استفاده شده است. محاسبات نشان می دهد که شهرستان کرمانشاه با 588/0 فاصله از مرجع، توسعه یافته ترین و شهرستان ثلاث بابا جانی با 371/0 فاصله از مرجع، توسعه نیافته ترین شهرستان استان کرمانشاه به لحاظ برخورداری از شاخصهای کشاورزی است. محاسبات ضریب همبستگی پیرسون نشان می دهد که موسسات عمومی کشاورزی و خانوارهای ساکن روستایی نقش مهمی در توسعه کشاورزی دارند؛ در نتیجه در بین شهرستان های استان کرمانشاه از لحاظ توسعه یافتگی بخش کشاورزی، عدم تعادل مشهود است که می توان با برنامه ریزی و تخصیص اعتبارات به موسسات عمومی و خانوارهای بهره بردار ساکن روستا، به میزان قابل توجهی به توسعه کشاورزی در استان کرمانشاه افزود.

پایداری منطقه ای، شاخص های کشاورزی، استان کرمانشاه، تحلیل رابطه ای خاکستری، همبستگی پیرسون