علی معلم دامغانی از شاعران صاحب سبک معاصر است که به واسطه ی پیوندهای عمیقش با گذشته ی ادبی ایران در شعرخویش غالباً درپی گزینش خاصی از واژگان وتعابیر است. باستانگرایی ، توجه به اوزان بلند درمثنوی، استفاده ی فراوان ازتکنیک تکرار، انحراف از هنجارهای عادی زبان ، نوعی تشخص زبانی ( foregrounding ) وشخصی سازی را در شعراوبه وجود آورده است. به نظر می رسد با توجه به ویژگی های شعر عصر انقلاب اسلامی ،عنصر فردیت خلاق مؤلف، عامل اساسی شکل گیری یک سبک شخصی در شعر معلم است. این مقاله پس از نگاهی گذرا به تعاریف سبک شخصی و مختصات سبک آفرین ،بارویکردی به سبک شناسی فرمالیستی و با تکیه برتنها اثر معلم یعنی« رجعت سرخ ستاره» مختصات سبک آفرین(style markers) و ویژگی های مشترک ومتکرّر اشعار این شاعر معاصررا مورد کنکاش وبررسی قرار می دهد؛ تا از این رهگذر شناخت تازه ای از مختصات اشعار او ، ارائه شود.
کلید واژگان :علی معلّم ، سبک فردی ، شعر معاصر ، تشخّص زبانی
ارزش ریالی : 500000 ریال
با پرداخت الکترونیک