مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی، سازمانی پویا در جهت توسعه پایدار سواحل خزر

ایران یکی از۵همسایه دریای خزر می باشد و٨٢٠کیلومتر از نوار ساحلی دریای خزر سهم ایران است و به دلیل داشتن جامعیت در معیارهای منابع زیستی، ژئومورفولوژیکی و موقعیت جغرافیایی منحصربه‌فرد، مزیت‌های ژئوپلیتیکی، ژئواکونومیکی، امنیتی، نظامی، دسترسی و ارتباطات منطقه‌ای ، دارای وزن ژئوپلیتیکی بالا می‌باشد. البته عواملی چون افزایش جمعیت و به همراه آن افزایش بهره‌برداری‌ها که خود ناشی از سوء مدیریت است، سبب بروز پیامدهای زیست‌محیطی ازجمله، انواع آلودگی، کاهش تنوع زیستی، کاهش منابع زنده، تخریب زمین‌های ساحلی و ... شده است، که در کوتاه و بلندمدت شرایط زیست ساکنان بومی و محلی را با خطر جدی مواجه می‌کند و خود می‌تواند زمینه‌ساز بروز تنش و به خطر انداختن امنیت ملی کشور شود. مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی (ICZM)، فرآیندی است که می‌تواند در صورت اجراشدن کلیه اهداف آن، ضمن حفظ ویژگی‌های اکولوژیک مناطق ساحلی، وزن ژئوپلیتیکی ایران را در سواحل خزر افزایش دهد. این مقاله با روش تحلیلی-توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای در پی تبیین و ارائه مدلی برای مدیریت فضایی مناطق سواحل خزر است. مدل ارائه شده، نوعی سامانه پشتیبانی تصمیم گیری است، که از سه مرحله پایگاه داده ای، تصمیم گیری و منفعت تشکیل شده است. در مرحله پایگاه داده ای، داده های کلیه متغیر های اجتماعی، اقتصادی، محیطی، سیاسی، امنیتی، ژئوپلیتیکی و ژئواستراتژیکی و بر همکنش آنها را دریافت می کند، تا در مرحله تصمیم گیری در مورد موضوع مشخص و چالش مربوطه در جهت رفع آن راه حل مناسب ارائه شود، و در نهایت در مرحله منفعت، در صورت تایید راه حل، کلیه ذی ربطان و ذی نفعان، منفعت خود را کسب کنند.

سواحل خزر، مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی (ICZM)، توسعه پایدار، وزن ژئوپلیتیکی، ژئواکونومی، ژئواستراتژیک.