عناصر رئالیستی در سه داستان از مجموعه «ستارگان سیاه» سعید نفیسی

قرن بیستم میلادی آغاز نگارش رمان و داستان کوتاه در زبان فارسی است. در این عصر نهضت‌ها و مکتب‌های ادبی هم‌چون رئال، رئال اجتماعی و سوررئال بر ادبیات داستانی ایران سایه می‌افکند. نثر جدید فارسی بر اثر این تعاملات و بهره‌گیری از پیشینه قوی ادبیات کهن فارسی دارای سرمایه‌هایی عظیم و گنجینه‌ای سرشار از رمان و داستان کوتاه آن هم به شیوه جدید می‌شود. در این میان نویسندگان معاصر،‌ داستان کوتاه را به عنوان پیشگام مقوله داستان‌نویسی نوین بر می‌گزینند و توجه به واقع‌گرایی در اشکال گوناگون به عنوان ویژگی پر‌اهمیت ادب داستانی معاصر رخ می‌نماید و آثار ارزش‌مندی خلق می‌شود. در این مقاله که به روش تحلیلی انجام می‌پذیرد ابتدا به معرفی و بیان مختصر اصول مکتب رئالیسم و سپس به شرح و بررسی عناصر رئالیستی مجموعه داستانی «ستارگان سیاه» اثر سعید نفیسی خواهیم پرداخت؛ اثری که در شمار نخستین آثاری است که در زمینه داستان کوتاه و به سبک جدید نگارش یافته است.

رئالیسم، مکتب‌های ادبی، داستان کوتاه، ستارگان سیاه، سنت و تجدد