رابطه كمال گرايي و شوخ طبعي با رضايت از زندگي در دانشجويان

زمينه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه كمال گرايي و شوخ طبعي با رضايت از زندگي در دانشجويان دانشگاه تبريز بود. روش: اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش كليه دانشجويان دانشگاه تبريز در سال تحصيلي 91-1390 بودند كه از اين ميان تعداد 200 نفر به روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند. براي گردآوري داده ها نيز از مقياس كمال گرايي مثبت و منفي تري- شورت، پرسشنامه شوخ طبعي خشوعي و مقياس رضايت از زندگي هبنر استفاده شد. براي تجزيه تحليل داده ها نيز از روش ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون گام به گام استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه رضايت از زندگي با كمال گرايي منفي رابطه منفي و معني دار و با كمال گرايي مثبت رابطه مثبت و معني داري دارد. همچنين شوخ طبعي با رضايت از زندگي رابطه مثبت و معني داري دارد. از سويي بر اساس نتايج تحليل رگرسيون، متغيرهاي كمال گرايي و شوخ طبعي قادرند تغييرات رضايت از زندگي را در دانشجويان پيش بيني كنند. نتيجه گيري: بنابراين ضمن تاكيد بر سلامت رواني دانشجويان پيشنهاد مي شود كه برنامه هايي جهت افزايش كمال گرايي و شوخ طبعي دانشجويان تدارك ديده شود تا ميزان رضايتمندي آنها نيز افزايش يابد.

كمال گرايي؛ شوخ طبعي؛ رضايت از زندگي؛ دانشجويان.