ﭘﺲ از وﻗﻮع زﻟﺰﻟﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻋﻤﻠﯿﺎت ﺟﺴﺘﺠﻮ و ﻧﺠﺎت در ﻣﻨﺎﻃﻖ آﺳﯿﺐ دﯾﺪه ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﯽ ﺑﺎﻻ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد. در ﻣﻮاﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﻃﻖ آﺳﯿﺐ دﯾﺪه وﺳﻌﺖ زﯾﺎدي دارد، ﮔﺮوﻫﻬﺎ و ﺳﺎزﻣﺎﻧﻬﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ در ﻋﻤﻠﯿﺎت زﻧﺪه ﯾﺎﺑﯽ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ. در ﻣﺪﻟﻬﺎي اﻣﺪاد و ﻧﺠﺎت ﻣﻮﺟﻮد، روﯾﻪ ﺧﺎﺻﯽ ﺑﺮاي ﺗﺨﺼﯿﺺ ﺗﯿﻤﻬﺎي اﻣﺪاد و ﻧﺠﺎت وﺟﻮد ﻧﺪارد و ﻣﻌﻤﻮﻻً اﯾﻦ ﺗﯿﻤﻬﺎ ﻧﺰدﯾﮑﺘﺮﯾﻦ ﻣﺤﻞ را ﺑﺮاي زﻧﺪه ﯾﺎﺑﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ. ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﺸﺎن داده اﺳﺖ ﺗﺨﺼﯿﺺ ﺗﯿﻤﻬﺎ ﺑﻪ ﻧﺰدﯾﮑﺘﺮﯾﻦ ﻣﺤﻞ ﺑﻬﯿﻨﻪ ﻧﯿﺴﺖ و ﻫﺪف ﺑﯿﺸﯿﻨﻪ ﻧﺠﺎت ﯾﺎﻓﺘﮕﺎن ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻣﮑﺎﻧﺎت ﻣﻮﺟﻮد را ﺑﺮآورده ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻬﺖ ﻧﯿﺎز اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻋﻤﻠﯿﺎﺗﯽ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺑﻨﺪي ﺷﺪه و ﺑﻪ ﺗﯿﻤﻬﺎي ﺟﺴﺘﺠﻮ و ﻧﺠﺎت ﺗﺨﺼﯿﺺ ﯾﺎﺑﺪ. ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺑﻨﺪي ﺑﺮ اﺳﺎس ﻋﻮاﻣﻠﯽ ﻫﻤﭽﻮن ﺳﻄﺢ ﺗﺨﺮﯾﺐ، ﻣﯿﺰان ﺟﻤﻌﯿﺖ ﻣﻨﻄﻘﻪ، ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﯾﯽ ﺗﯿﻤﻬﺎ و ... اﻧﺠﺎم ﻣﯽ ﺷﻮد. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﭘﺲ از ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎي دﺧﯿﻞ، ﻣﺪﻟﯽ ﺑﺮاي ﺗﺨﺼﯿﺺ ﻣﻨﺎﻃﻖ آﺳﯿﺐ دﯾﺪه ﺑﻪ ﺗﯿﻤﻬﺎي اﻣﺪاد و ﻧﺠﺎت اراﺋﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. اﯾﻦ ﻣﺪل ﭘﻮﯾﺎﯾﯽ ﻣﺴﺎﻟﻪ و ﻋﺪم ﻗﻄﻌﯿﺖ رواﺑﻂ ﺑﯿﻦ اﺟﺰاء ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺴﺎﻟﻪ را ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﻗﺮار ﻣﯽ دﻫﺪ. ﻣﻨﻄﻖ ﻓﺎزي، زﺑﺎﻧﻬﺎي ﻫﻮش ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰي ﺧﻄﯽ اﺑﺰارﻫﺎي ﺑﮑﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺮاي اراﺋﻪ اﯾﻦ ﻣﺪل ﻫﺴﺘﻨﺪ.
کلید واژگان :ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻋﻤﻠﯿﺎﺗﯽ، زﻟﺰﻟﻪ ، ﺗﯿﻤﻬﺎي اﻣﺪاد و ﻧﺠﺎت، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰي ﻋﺪد ﺻﺤﯿﺢ، ﻣﻨﻄﻖ ﻓﺎزي، ﭘﺮوﻟﻮگ
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک
جزئیات مقاله
- کد شناسه : 6148287116127785
- سال انتشار : 1393
- نوع مقاله : مقاله کامل پذیرفته شده در کنفرانس ها
- زبان : فارسی
- محل پذیرش : یازذهمین کنفرانس بین المللی مهندسی صنایع
- برگزار کنندگان : دانشگاه شریف - صنعتی اصفهان - تهران
- تاریخ ثبت : 1395/10/08 00:09:21
- ثبت کننده : علی صادق پورآذری
- تعداد بازدید : 184
- تعداد فروش : 0