بررسی استفاده از اثر سیال برای چسبیدن به سطح جامد برای ایجاد نیروی برآ در ساخت هواپیمای بدون سرنشین (کلاه پرنده)

در سال های اخیر تقاضا برای وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین (UAV ها) به سرعت در بسیاری از صنایع مختلف افزایش یافته است و از آنها برای کاربردهای مختلف استفاده می شود. چنین سیستم هایی باید توانایی ورود به محیط های خطرناک یا غیر قابل دسترس را داشته باشند و اجازه دهند اطلاعات حیاتی بدون در خطر قرار گرفتن انسان جمع آوری شوند. به منظور انجام یک کار، یک پهپاد باید با بسیاری از چالش های مختلف روبرو شود. این امر که از بررسی طراحی هواپیما های سنتی وقدیمی شروع گردید به منظور آنکه آنها را مجهز تر کند منجربه توسعه سیستم عامل های جدید گردید. یک مثال خوب از این نوع از هواپیماها که با استفاده از اثر سیال برای چسبیدن به سطح جامد طراحی گردید برای کمک به نیروی محرکه است. این اثر در سال 1930 توسط هنری ماری که پی به این نکته برد که اگر یک فیلم نازک از هوا به صورت مستقیم حول یک بدنه منحنی قرار گیرد، سپس هوا منحنی را پیروی می کند ، کشف گردید. هنگامی که برای به حرکت در آوردن هواپیمای بدون سرنشین استفاده می شود ، اثر سیال برای چسبیدن به سطح جامد هوای بالا و پایین لایه فشاری را به گونه ای می کشاند که باعث ایجاد نیروی برآ می گردد. بسیاری از سازمان ها اقدام به استفاده از این پدیده برای کمک به نیروی برآ در بسیاری از وسایل مختلف نقلیه غیر معمول هوایی کرده اند.

بدون سرنشین ، پهپاد ،وسیله نقلیه ،هواپیما