در مطالعات‌آبخيزداري يكي از مهمترين بخشهايي‌كه توجه خاصي را مي‌طلبد شناسايي نقاط داراي‌استعداد لغزش مي‌باشد. زيرا توانايي حركات توده‌اي درتوليد رسوب‌آنچنان بالاست كه اگر عوامل فرسايشي در سطح يك حوضه مدت¬هاي مديدي فعاليت مستمر داشته‌باشند شايد به‌اندازه يك حركت لغزشي، توانايي‌توليد رسوب را نداشته باشند. هدف از تحقیق حاضر پهنه بندی خطر زمین لغزش با استفاده از مدل نیلسن اصلاح شده و GIS در حوضه آبخیز دویرج شهرستان دهلران می باشد. در این مدل چندین فاکتور از جمله کلاس حساسیت واحدهای سنگ شناسی، شیب توپوگرافی، مناطق لغزش یافته، روانگرایی رخساره های سنگی و کاربری اراضی مد نظر قرار گرفت. بعد از تهیه نقشه های مذکور و مشخص نمودن میزان تأثیر آنها در پایداری بصورت یک عدد، لایه های مذکور در محیط نرم افزار ARC GIS9.3 روی هم اندازی و نقشه واحدهای همگن تهیه گردید. منطقه مورد مطالعه از نظر زمین لغزش به چهار طبقه پایدار، نسبتا پایدار، نسبتا ناپایدار و ناپایدار تقسیم شد. نتایج نشان می¬دهد که طبقه پایدار 32/2، طبقه نسبتا پایدار 32/34، طبقه نسبتا ناپایدار 98/54 و طبقه ناپایدار 38/8 درصد کل منطقه را شامل می شوند.
