پیشینه تاریخی سفال و سفالگری در منطقه قومی تالش (با تکیه بر آثار و شیوه سفالگران آستارا)

صنعت سفالگرى يكى از كهن ترين صنايع بوده و ظروف سفالين در محوطه هاى باستانى و زيستگاه هاى بشرى بيش از هر عنصر فرهنگى ديگرى باقى مانده است. مطالعه دقيق و علمى آثار به دست آمده از كاوش هاى باستان شناختى، اطلاعات ارزشمندى درباره شيوه معيشت، اقتصاد، روابط، باورداشت ها، هنر و ديگر ابعاد زندگى ساكنان بومى منطقه به دست مى دهد. هركدام از آثار مكشوفه با توجه به رنگ، ضخامت، لعاب، تزئينات و نقوش خود داراى ويژگى مخصوص و مربوط به دوره اى خاص مى باشند. آثار سفالين حوزه تمدنى تالش، به دو گروه قابل تقسيم هستند. بخش نخست، فقط جنبه تزئينى و نمادين داشته و بخش دوم، براى مصارف روزانه ساخته شده اند و فاقد طرح و نقش اند. اين آثار شباهت زيادى به هم دارند و در بيشتر موارد باهم قابل مقايسه اند. نقوش آثار سفالين عصر آهن تالش، نشان دهندة نوعى ارتباط و نزديكى ميان اين مردمان با مناطق ديگر مانند تپه هاى سيلك، مارليك، قفقاز و... است. پژوهش حاضر، ضمن بررسى پيشينه تاريخى، ويژگى هاى هنرى و نمادشناسى نقوش سفال تالش، به توصيف و تحليل شيوه هاى سفالگرى، تنوع طرح در سفالينه ها و نيز سفال سقف آستارا پرداخته است.

سفال، صنايع دستى، آستارا، تالش.