رویکردی زبان‌‌شناختی به زبان کیهانی

از دیرباز، احتمال وجود حیات¬های هوشمند فرازمینی و نحوۀ ارتباط با موجودات فضایی، ذهن بشر را به خود مشغول کرده است. از همین رو، با توجه به پیشرفت‌های علمی صورت گرفته در زمینۀ فناوری‌های گوناگون، بحث برقراری ارتباط کلامی با این موجودات، صورت جدی‌تری به خود گرفته است؛ به طوری که در چند سال اخیر، پروژه‌ای با نام «ستی» یا «جستجو برای هوش فرازمینی » در حال اجرا است. حال، مهم¬ترین مسئله در این بین تردیدی است که کماکان در خصوص امکان برقراری ارتباط زبانی متقابل و دو سویه، میان بشر و موجودات فرازمینی وجود دارد. از این رو، در این پژوهش تلاش می‌شود تا جنبه‌های مختلف و چگونگی وقوع این رویداد کلامی، از منظر زبان¬شناسی شناختی که مبتنی بر زبان جسمت¬یافته است، مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد. در این میان، ضمن تشریح اصول و مفروضات بنیادین رویکرد مذکور، شاخصه¬ها و ویژگی¬های دستگاه زبانی انسان مشخص می¬گردد، تا از این رهگذر، بتوان طرحی زبان‌شناختی از زیربنای نظام ارتباطی انسان را ترسیم کرد. نتایج به دست آمده از تحلیل زبان¬شناختی دستگاه زبان انسان در این جستار نشان می¬دهد، با توجه به شاخصۀ قراردادی بودن نشانه‌های زبانی و نیز ویژگی¬های منحصربه¬فرد زبان انسان که مبتنی بر ذهن، جسم و نیز تجربیات اجتماعی و فرهنگی او است، امکان برقراری ارتباط زبانی با سایر گونه¬های زیستی، امری نامحتمل به نظر می¬رسد؛ لیک، می¬توان از این موارد در یافتن رهیافتی نو به نظام ارتباطی فرازمینی‌ها و طراحی واژهای کیهانی بهره گرفت که در بالاترین سطح اشتراکات تجربی قرار دارد و از آن جمله می¬توان به «نور» و یا صورت های مختلف «انرژی» اشاره کرد.

زبان¬شناسی، زبان¬شناسی شناختی، زبان کیهانی، موجودات فضایی