تاثیر یک دوره تمرینات پیاده روی بر مقادیر سرمی ویسفاتین و مقاومت به انسولین نوجوانان چاق

تعداد 30 نوجوانان چاق به طور تصادفی در دو گروه تجربی (قد 28/165 سانتی متر ، وزن 53/ 85کیلوگرم، سن 73/13سال) و گروه کنترل (قد54/164 سانتی متر ، وزن 02/83کیلوگرم، سن 93/13سال) تقسیم شدند. سپس گروه تمرین پیاده روی، برنامه تمرینی پیاده روی را به مدت 12 هفته، هفته ای 5 جلسه انجام دادند. در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند و تنها پی گیری شدند. متغیر های وزن، درصد چربی، شاخص توده بدنی (BMI) و Vo2max قبل و بعد تمرینات از هر دو گروه اندازگیری شدند. نمونه خونی در حالت ناشتا طی دو مرحله، 48 ساعت قبل و بعد از تمرینات برای سنجش میزان پلاسمایی میوستاتین گرفته شد. برای مقایسه درون گروهی از آزمون t همبسته و برای مقایسه بین گروهی از آزمون t مستقل استفاده شد. يافته¬ها: نتایج نشان داد میزان تغییرات متغیرهای مختلف را بین گروه ها نشان می دهد. نتایج نشان داد مقادیر وزن، درصد چربی،BMI ، WHR، انسولین، مقاومت به انسولین و ویسفاتین متعاقب انجام 12 هفته تمرین پیاده روی به طور معنی داری کاهش یافت و VO2max به طور معنی داری افزایش یافت، در حالی که گلوکز، در مقایسه درون گروهی با آزمون t همبسته کاهش معناداری را نشان داد (05/0≥P)، ولی در مقایسه بین گروهی با آزمون t مستقل تغییرات آن معنادار نبود (05/0≤P). نتیجه گیری: در مجموع، نتایج مطالعه حاضر نشان داد انجام تمرینات پیاده روی منجر به کاهش سطوح ویسفاتین، مقاومت انسولین و انسولین می شود.

تمرین هوازی، ویسفاتین، مقاومت به انسولین، چاقی