هویت ملی در کشورهای چند قومیتی در عصر جهانی شدن اهمیت زیادی پیدا کرده است.نظریه پردازان و اندیشمندان حوزه علوم اجتماعی و سیاسی عنوان می کنند که فرایند جهانی شدن دولت ملی را تضعیف نموده و نه تنها يكپارچه سازي فرهنگي را موجب نمی شود بلکه نسبيت فرهنگی را بدنبال داشته و موجب تكثر وچند جانبه گرایی فرهنگی شده است.این فرایند با کنار هم قرار دادن هویت¬های قومی شکل گیری شرایطی را سبب شده است که می تواند به احیا و یا تقویت هویت هاي قومی کمک نماید.اما صرف تقویت هویت قومی به معنی واگرایی از هویت ملی نیست و اگر قومیت ها تصور مثبتی از ساختار سیاسی داشته و به برنامه های نظام سیاسی اعتماد نمایند،شاهد همگرایی آنها نسبت به هویت ملی نیز خواهیم بود.هدف از این پژوهش که به روش تحلیل ثانویه انجام گرفته،سنجش میزان هویت ملی میان اقوام ایرانی(آذری،کُرد، عرب)در دو دوره 1379و 1386،و بررسی تغییرات ایجاد شده در هویت ملی این اقوام می باشد.داده های تحقیق از موج چهارم و پنجم پیمایش ارزش های جهانی اخذ شده اند.نتایج حاصل نشان می دهد در سال 1379نگرش مثبت اقوام به سیستم سیاسی در کنار وجود هویت قومی،باعث همگرایی در هویت ملی قومیت ها گردیده است،اما در سال1386کاهش نگرش مثبت به سیستم سیاسی افت شدید هویت ملی را سبب گردیده و نوعی واگرایی را به تصویر می کشد.در میزان هویت ملی نیز در دروه اول تفاوت چندانی ملاحظه نمی گردد اما در دوره دوم قومیت آذری دارای بالاترین میانگین می باشد و قومیت های کُرد و عرب پس از آن قرار دارند.
کلید واژگان :جهانی‌شدن،هویت ملی، قومیت، همگرایی، واگرایی، تحلیل ثانویه
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک