بررسی اقلیم توریستی منطقه خوروبیابانک در راستای برنامه ریزی گردشگری و آمایش سرزمین

در حال حاضر گردشگری به عنوان ابزار مهمی در جهت توسعه مناطق، بخصوص مناطق کمتر توسعه یافته در نظر گرفته شده است. منطقه بیابانی¬خوروبیابانک ¬با ¬دارا بودن¬انواع و اقسام¬جذابیت های بیابانی¬ و همچنین¬تاریخی- فرهنگی، می تواند با برنامه ریزی مدون از این جاذبه در جهت توسعه منطقه استفاده نماید. این پژوهش نیز به منظور بررسی شرایط آسایش اقلیمی با بهره گيري از شاخص ترجونگ با هدف برنامه ریزی توریسم درجهت توسه پایدار¬ منطقه خوروبیابانک تدوین یافته است،‌ بدين منظور ابتدا به بررسی موقعیت خوروبیابانک به لحاظ جایگاه توریستی و جذابیت های توریستی آن پرداخته شده و سپس داده هاي مورد نياز (‌رطوبت نسبي و ‌دما) به صورت ميانگين ماهيانه از سايت هواشناسي اصفهان اخذ و در ادامه داده هاي مفقوده با استفاده از روش رگرسیون خطی بازسازي گرديده،‌ تحليل ها صورت پذيرفت و نمرات آسايش اقليمي براي تك تك ماه هاي سال محاسبه گرديد. نتایج حاکی از آن بود که که در منطقه خوروبیابانک در طول شب، ماه های(ژوئن، ژوئیه و آگوست) و در طول روز، ماه های(آگوست و نوامبر) از شرایط آسایش برخوردار می باشد. ماه های(ژانویه، فوریه و دسامبر) در طول شب و روز شرایط نامساعد بسیار خنک در منطقه موجود می باشد. در طول روز ماه های(ژوئن، ژوئیه و آگوست) دارای شرایط داغی هوا می باشد. در ماه های(اکتبر، نوامبر، مارس و آوریل) در طول شب شرایط بسیار خنک و در ماه های(مارس و سپتامبر) شرایط خنک حکمفرما می باشد. در طول روز ما های(نوامبر و مارس) شرایط خنک و ماه های(اکتبر و می)، شرایط گرم وجود دارد. بنابراین بهترین ماه برای سفر به منطقه در طول روز، ماه های(آگوست و نوامبر) و در طول شب، ماه های(ژوئن، ژوئیه و آگوست) می باشد.

گردشگری، بیابان، زیست اقلیم، خوروبیابانک.