تغییرات ساختاری در صنایع تولیدی ایران

سند چشم‌انداز جمهوری اسلامی ایران توسعه‌یافتگی را از ویژگی‌های ایران در افق 1404 قلمداد نموده و این در حالی است که با گذشت ده سال از نخستین سال آغازین این سند، این سوال که: اقتصاد ایران تا چه اندازه توانسته است به اهداف ترسیمی خود در افق مذکور نزدیک شود؟ سوالی اساسی و پر ارزش است. این در حالی است که پاسخ به این سوال را نیز می‌توان از زوایای گوناگون مورد بررسی قرار داد و در این میان تغییرات ساختاری در اشتغال یکی از معیارهای قضاوت مذکور است. بر این اساس، این مقاله می‌کوشد تغییرات ساختاری را در صنایع تولیدی ایران و در سطح کدهای دورقمی ISIC طی برنامه‌های چهارم و پنجم توسعه مورد بررسی و کنکاش قرار دهد. نتایج این بررسی نشان داده است که در طی دوره مذکور از سهم صنایع 35 و 22 کاسته شده و در همین مدت سهم اشتغال به ترتیب در صنایع 23، 30، 24، 27و 37 افزایش یافته است. با این وجود اگرچه صنایع ایران در طی دوره مذکور از حیث اشتغال تغییرات ساختاری اساسی را تجربه نموده است اما این تغییرات ساختاری نتوانسته است صنایع تولیدی ایران را به سمت همگنی بیشتر هدایت نماید. از نظر سیاست‌گذاری این نتایج مبین عدم وجود سیاستی مشخص در صنایع تولیدی ایران است. موضوعی که می‌تواند زمینه را برای عدم پیشرفت صنایع فراهم نماید.

تغییرات ساختاری، صنایع تولیدی، اشتغال‌زایی، برنامه چهارم و پنجم توسعه ایران.