نقش تعیین کننده فناوری در رشد و توسعه و ارتقاء جایگاه کشورها بر هیچ کسی پوشیده نیست. توجه ویژه به این امر در اسناد بالادستی گواهی بر این مدعی محسوب می گردد. دستیابی به جایگاه ترسیم شده در چشم انداز 20 ساله کشور یعنی دستیابی به جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری در سطح منطقه، جزء با بهره گیری از ابزارهایی همچون نواوری میسر نمی باشد. در صنعت نفت به واسطه ویژگی هایی همچون افت تولید نفت کشور و بالطبع لزوم استفاده از فناوری های نوین به منظور اکتشاف جدید، توسعه میادین، فرایند مدیریت علمی مخازن و سرمایه گذاری برای حفظ تولید مخازن و افزایش بازیافت آنها در راستای ایجاد ظرفیت های تازه، اهمیت نوآوری، دوچندان است. ویژگیهای محیط تکنولوژیک صنعت نفت و گاز همچون سرمایه بری بالا، فناوری پیشرفته و پیچیده، نیاز به نیروی انسانی ماهر و گستردگی حوزه کاربرد فناوری (اکتشاف، استخراج، پالایش، حمل و نقل و توزیع و ...) و همچنین حضور رقبای قدرتمند، توجه ویژه به نواوری را طلب می نماید. تاکید مدیران ارشد و اجرایی سازمان ها بر اهمیت نوآوری تازگی ندارد، اما مطالعات مختلف صورت گرفته نشان می دهد که رویکرد بسیاری از این مدیران به نوآوری و مدیریت آن، با رویکردی نظام مند، منسجم و هدفمند فاصله داشته و اهمیت نوآوری در حدی که باید هنوز درک نشده است. با در نظر داشتن این مساله، در این نوشتار سعی بر این است که ضمن مروری بر مطالعات مرتبط صورت گرفته توسط شرکت مشاوره مک کنزی، چارچوب زیر ساختی به عنوان راه حلی اساسی مبتنی بر ابعاد پایه ای و ریشه ای مورد بررسی قرار گرفته و زوایای مختلف آن در راستای بهبود هرچه بیشتر عملکرد نوآوری در سازمان ها (بزرگ) شناسایی شوند. در نهایت همچنین جهت یکپارچه سازی مطالعات صورت گرفته، الگویی ارائه می شود تا بتواند سازمان ها را در مسیر ارتقای اثربخشی نوآوری، بهتر یاری رساند.
کلید واژگان :فرایند نوآوری، عملکرد نوآوری، ابعاد نوآوری، رویکرد زیرساختی، صنعت نفت
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک