کاهش و ریشه‌کن‌سازی فقر را می‌توان یکی از مهم‌ترین اهداف مندرج در اسناد بالادستی کشور دانست. بر این اساس در سال‌های گذشته تلاش‌های فراوانی در جهت دست‌یابی به این هدف شده که به نظر می‌رسد بسیاری از آن‌ها بر مبنای این دیدگاه صورت گرفته که رشد اقتصادی به تنهایی و بدون توجه به چگونگی توزیع منافع حاصل از آن قادر است فقر را از بین ببرد. این در حالی است که شواهد داخلی و بین‌المللی فراوانی وجود دارند که نشان می‌دهند رشد اقتصادی با افزایش نابرابری‌های درآمدی نه تنها به کاهش فقر منجر نشده، بلکه آن را افزایش نیز داده است. در راستای این مشاهدات مفهومی در ادبیات بین‌الملل موسوم به رشد حامی فقرا مطرح شده که به جنبه فقرزدایی رشد تاکید دارد. در این راستا مقاله حاضر، اقدام به معرفی شاخص فوق و مروری بر مطالعات پیرامون رابطه بین رشد و فقر در ایران کرده است. همچنین یک تحلیل آماری از روند متغیرهای مرتبط با شاخص مزبور ارائه شده است. مرور مطالعات داخلی انجام شده در این زمینه و بررسی روند متغیرهای مربوطه نشان می‌دهند که رشد اقتصادی سال‌های گذشته کشور در بیشتر مقاطع به نفع فقرا نبوده است.
کلید واژگان :رشد حامی فقرا، نابرابری درآمدی، رشد اقتصادی، ایران
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک