تاثیر تمرینات ادراکی- حرکتی بر خودپنداره و خودکارآمدی تمرینی کودکان و نوجوانان

هدف از این تحقیق تاثیر تمرینات ادراکی حرکتی بر رشد خودپنداره و خودکارآمدی کودکان و نوجوانان 12 تا 17 سال بود. این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری کودکان 10 تا 12 سال پسر شهر دلفان می باشد. روش نمونه گبری به صورت تصادفی ساده 140 نفر انتخاب شدند به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودکارآمدی تمرینی بندورا (1997)که دارای 18گویه است با سه عامل: احساسات درونی، نیازهای رقابتی و غیر شخصی – موقعیتی می باشد استفاده شد با روایی و پایایی 85/0 با روش آلفای کرونباخ تعیین شد.و پرسشنامه خود پنداره SCQ راج کمار ساراسوت ۴۸ سوال و تمرینات ادراکی حرکتی ، برنامه مداخله ای تدوین شده توسط دهقان 1389 می باشد. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده از آزمون t همبسته و تحلیل واریانس عاملی اکتشافی و تاییدی بهره گیری شد. نتایج این مطالعه نشان داد، تمرینات ادارکی حرکتی تاثیر معنی داری )05 / 0 (P بر خود پنداره و خوکارآمدی کودکان و نوجوانان دارد. به نظر میرسد که تمرینات ادارکی – حرکتی در کودکان و نوجوانان سبب بهتر شدن خودپنداره و خودکارآمدی تمرینی آنها می شد، نوجوانان نتایج بهتری نسبت به کودکان کسب نمودند، اگر چه هر دو گروه تغیرات مثبتی را نشان دادند.

تمرینات ادراکی- حرکتی، خودپنداره، خودکارآمدی تمرینی، کودکان