بررسي عوامل مؤثر در تعيين موقعيت بهينه سيستم کمربند خرپايي و مهار بازویی با استفاده از روش انرژي

حساسیت ساختمان¬های بلند در برابر بارهای جانبی به مراتب بیشتر از بارهای ثقلی است و در این موارد، روش¬های متداول دیگر کارایی چندانی در مهاربندی سازه نداشته و روش¬های نوینی چون استفاده از سیستم کمربند خرپایی و مهاربازویی توسط طراحان جهت کاهش جابجایی بام سازه، مقاومت در برابر بارهای جانبی، کاهش لنگر خمشی در پای سازه و کاهش لنگی برشی مورد استفاده قرار می¬گیرد. در طراحی سازه¬ها بنا به دلایل اقتصادی مطلوب است که سختی جانبی سازه در ارتفاع سازه کاهش داده شود. همچنین جهت استفاده¬ی بهینه از مصالح، مهم است که بتوان موقعیتی بهینه برای سیستم کمربند خرپایی و مهاربازویی تحت بار جانبی محاسبه نمود. در این مقاله با استفاده از روش انرژی و بکارگیری مدل پیوسته جهت مدل‌سازی قاب محیطی و هسته‌ی برشی، با فرض تغییر سختی جانبی قاب محیطی و هسته‌ی برشی در ارتفاع سازه و با در نظر گرفتن سختی کمربند خرپایی و مهاربازویی به¬صورت فنری پیچشی با سختی معادل، عوامل موثر در تعیین موقعیت بهینه¬ی سیستم کمربند خرپایی و مهاربازویی تحت سه الگوی بارگذاری جانبی بررسی می‌شود. نتایج نشان می¬دهد که موقعیت بهینه¬ی سیستم کمربند خرپایی و مهاربازویی در حالت کلی بستگی به نوع بار اعمالی، مقدار سختی خمشی و محوری پای سازه، تغییرات سختی خمشی و محوری در ارتفاع سازه، ارتفاع سازه، فاصله‌ی ستون‌های کناری در راستای موازی با سیستم مهاربازویی و سختی کمربند خرپایی و مهاربازویی دارد.

قاب محیطی، هسته‌ی برشی، کمربند خرپایی و مهاربازویی، روش انرژی، ساختمان¬های بلند.