فرهنگ انتظار و باور به ظهور انساني والا در پايان هستي و در هم پيچيده‌شدن بساط ستم و پستي به شكل‌هاي مختلف همچون تار و پودي در انديشه‌ها و آموزه‌هاي اديان و اقوام و ملل مختلف جهان تنيده شده است. در این زمینه شعرای ایرانی بویژه در قرن معاصر اشعاری سرودهاند. طاهره صفّارزاده (1315-1387) یکی از این شاعران است که انتظار در اشعارش موج میزند. انتظاری آمیخته با روحیة امید و ترسیم آیندة روشن، بیباکی از قدرتهای جهانی و اعتراض در سایة انتظار و مقاومت و پایداری، تأکید بر تکاپو برای زمینه سازی ظهور و ... . صفّارزاده شاعري را همچون علامه اقبال لاهوري مسند انسان‌سازي و «اصلاح‌گري» مي‌داند و به شاعر به عنوان يك «مصلح اجتماعي» نگاه مي‌كند؛ از همين رو در بیشتر شعرهاي او توجه به آموزه‌هاي اخلاقي ـ ديني بویژه فرهنگ انتظار مشهود است.
کلید واژگان :مهدویّت، انتظار، طاهره صفّارزاده، پایداری
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک