سیر تاریخی ایوان و تالارهای ستوندار در معماری کُردی و بازنمودِ آن در معماری مُعاصر سنندج

با بررسیِ پژوهشهای باستان شناسان در مناطق کُرد نشین غرب کشور از دوره ی اورارتویی ها به بعد در تپه حسنلو، گودین تپه، تپه نوشیجان، قلعه زیویه، بابا جان تپه و ..... به این مهم دست خواهیم یافت، که همه ی این آثار تاریخی به یک نوع خاص از معماری تحت عنوان تالار ستون دار و ایوان، اشاره کرده اند، که با توجه به آن و همچنین فرهنگ و آداب و رسوم آیینی در این مناطق می توان اینگونه اظهار کرد که این نوع خاص از معماری مختص به این مناطق بوده و بعدها در معماری هخامنشیان و ...... نمود پیدا کرده و با مصالح بوم آورد آن منطقه با سبک و سیاق خاص خود ساخته و پرداخته شده اند. در معماری اورارتویی، ماننایی و مادی استفاده از تیر و ستون با آسمانه تخت را به وفور می توان دید و به جرأت می توان گفت که این نوعِ خاص از معماری یک سیر تاریخی را در منطقه سپری کرده است و ایوانها و تالارهای ستوندار بعنوان عناصر معماری این مناطق شناخته شده اند و در معماری معاصر سنندج تاکنون ادامه داشته است که خوشبختانه نمونه های بسیاری از این ایوانها را می توان در اکثر خانه های این شهر مشاهده نمود. این پژوهش در پی آن است، تا با بهره گیری از روش توصیفی- تحلیلی تاریخی به معرفی معماریِ کُردی و همچنین بررسی انواع ایوانها در معماری معاصر شهر سنندج بعنوان یکی از شهرهای کردنشین غرب کشور که از این سیر تاریخی معماری مستثنی نبوده است بپردازد و در نهایت شیوه ی خاص ایوان سازی، و انواع آنرا بعنوان یک عنصر ناشناخته در معماری کُردی در این مناطق معرفی بنماید.

معماری کُردی، تالار ستوندار، ایوان، معماری معاصر، سنندج.