چکیده :

اقدام پژوهی حاضر با عنوان «چگونه توانستم دانش‌آموزان را به درس ریاضی علاقه‌مند کنم؟» از ابتدای سال تحصیلی 96- 95 آغاز شد. غیراستاندارد بودن فضای فیزیکی کلاس‌(عدم توجه به محیط مانند کلاس کانکس، نور، هوا، تجهیزات و امکانات آموزشی)؛ بانشاط نبودن فضای کلاس ریاضی (درگیر نکردن دانش‌آموزان با کاربرد مفاهیم ریاضی در زندگی روزمره و عدم استفاده از فعالیت‌های گروهی دانش‌آموزی)؛ جذاب نبودن وسایل کمک آموزشی (وسایل کمک آموزشی به دلیل استفاده در طی سال جذابیت خود را از دست داده بودند)؛ یکنواخت بودن نوع و روش تدریس آموزگار (تدریس سنتی و معلم محور) که این مشکلات در علاقه دانش‌آموزان به حضور در کلاس درس، تأثیر منفی به همراه داشت؛ بنابراین، به عنوان یک ضرورت، باید تلاش می‌شد تا کلاسی فعّال داشته باشم و آموزش را به سوی مشارکت گروهی هدایت کنم. در نهایت به لطف خدا سعی کردم راه‌هایی را برای رفع این مشکل تجربه کنم. از جمله: تهیه تابلوی کمک آموزشی برای دانش‌آموزان کلاس؛ اجرای کار گروهی در فعالیت کلاسی؛ بازخورد به‌موقع و مناسب بااحساس موفقیت در دانش‌آموزان؛ ساخت وسایل کمک آموزشی در گروه‌های دانش‌آموزی؛ ارائه کارت امتیاز جهت حضور فعال در کلاس؛ نصب مطالب آموزشی در کلاس؛ انجام بازی‌های هدف‌دار در کلاس. سپس با گردآوری اطلاعات، ایده‌ها را اجرا نمودم. با اجرای ایده‌های انتخابی در طول سال به هدف اقدام پژوهی یعنی تعامل دانش‌آموزان باهم، نشاط و ایجاد انگیزه در درس ریاضی دست یافتم و تا حدودی آموزش مؤثرتر و یادگیری عمیق‌تر دانش‌آموزان را فراهم ساختم.

کلید واژگان :

درس ریاضی، مشارکت گروهی، بازی.



ارزش ریالی : 300000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک