استراتژی تولید مصالح و بازیافت آن در محیط زیست با تکنولوژی جدید و مصالح بومی

حجم روز افزون برداشت از معادن و رودخانه ها برای تامین مصالح ساختمانی صدمات جبران ناپذیری را بر عرصه های محیط زیست کوهستانی و رودخانه های جاری آن وارد کرده و به حدی رسیده که ، نه تنها حیات وحش بلکه ادامه زندگی برای نسلهای امروز و نسلهای بعدی را هم با چالش مواجه کرده و حتی به خطر انداخته است. هرچند تلاشهای فراوانی برای بازیافت مصالح معدنی انجام گردیده است اما همه این تلاشها نتیجه ای برای استفاده مجدد از نخاله های ساختمانی را دربر نداشته و این زنگ خطری ایست برای معماران و مهندسان صنعت ساختمان سازی ، بطوری که اگر امروز در اندیشه تغییر روش برای برداشت از منابع طبیعی محدود خود نباشیم و معماری خودرا بسمت استفاده از مصالح بومی و تجدید پذیر و معماری پایدار هدایت نکنیم ، قطعا نسلهای بعدی این سرزمین که همان فرزندان ما هستن علاوه بر مشکلات عصر خودشان ، باید مشکلاتی را که ما مسببش هستیم را هم تحمل نمایند. در حالی که ما می توانیم مثل نسلهای قبل از خودمان عمل کنیم و با تصمیمات سنجیده معماری وشهرسازی پایدار خوبی را برای آیندگان خلق نمائیم. همچنانی که گذشتگان ما آثار بیشماری را از معماری بومی با مصالح بومی که با زمینه معماری پایدار همگون بودن برای ما خلق نمودن بدون آنکه محیط زیست را نابود نمایند، هدف راستین از این پژوهش این است که متوجه باشیم منابع معادن و رودخانه ها و کوهستانی کره زمین محدود و غیر قابل تجدید پذیری است و اگر راهکار اساسی اندیشیده نشود در آینده نچندان دور لطمات جبران ناپذیری را مشاهده خواهیم کرد و باید الگوی ساختمان سازی را الخصوص در ساختمانهای مسکونی که بیست چهار ساعته هست تغییر دهیم و از مصالح تجدید پذیر بهره بجوئیم.

بازیافت ، معماری پایدار ، محیط زیست ، بتن ، چوب .