رابطه شیوه های فرزندپروری با خودکارآمدی و سلامت روانی دانش آموزان شهر کرمانشاه

مقاله حاضر به بررسی رابطه شیوه های فرزندپروری با خودکارآمدی و سلامت روانی دانش آموزان پایه دوم شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 91-90 پرداخته است.روش از نوع پیمایشی - همبستگی است حجم منونه مورد مطالعه شامل 396 نفر (274 پسر و 122 دختر) و از نوع نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای می باشد.جمع آوری اطلاعات به وسیله پرسشنامه های شیوه های فرزندپروری بامریند، خودکارآمدی شرز و همکاران و سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر انجام شده است. یافته ها نشان داد بین خودکارامدی دانش آموزانی که والدین ان ها شیوه های فرزندپروری متفاوتی داشتند، تفاوت معنی داری وجود ندارد.بین سلامت روانی و خودکارآمدی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. بین سلامت روانی دانش اموزان دختر و پسر نفاوت معنی داری وجود دارد.شیوه های فرزندپروری دانش آموزان با توجه به رشته تحصیلی آن ها متفاوت است.در روش تربیتی آزادگذلر و رشته تحصیلی تفاوت معنی داری وجود ندارد اما میان روش تربیتی آمرانه و اقتدار منطقی با رشته تحصیلی تفاوت معنی داری دیده می شود. و در نهایت بین دانش آموزان دختر و پسر از نظر خودکارآمدی تفاوت معنی داری وجود ندارد.

شیوه های فرزندپروری ، خودکارآمدی، سلامت روانی