در مناطق مدیترانه، وقوع تنش خشکی در مرحله رشد دانه گندم اجتناب ناپذیر است و منجر به تغییرات در فتوسنتز، هدایت روزنه¬ای و بازده مصرف آب فتوسنتزی و در نهایت کاهش عملکرد می¬گردد. به همین منظور، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات-فاکتوریل در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 90-1389 در مزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی کرمانشاه اجراء شد. تیمارهای تنش كم آبي و کاهش قدرت منبع از زمان گرده افشاني به بعد اعمال شدند. نتایج نشان دادند که با اعمال تنش خشكي، دماي سطح برگ و دي اكسيدكربن اتاقک روزنه اي به ترتيب 16 و 5/6 درصد افزايش ولي سرعت تعرق، هدايت روزنه اي و سرعت فتوسنتز به ترتيب 49، 75 و 44 % كاهش نسبت به شرايط كنترل رطوبتي داشتند. با حذف سایر برگ هاي زير برگ پرچم محتوی دي اكسيدكربن اتاقک روزنه اي، سرعت تعرق، هدايت روزنه اي و دماي سطح برگ در برگ پرچم نسبت به تيمار شاهد (بدون هيچگونه اعمال تيمار محدوديت منبع فتوسنتزي) تغيير چنداني نكرد اما سبب افزايش سرعت فتوسنتز در واحد سطح برگ گرديد.
کلید واژگان :
تنش خشکی، حذف برگ پرچم، گندم، فتوسنتز، هدایت روزنه ای
