بررسی روش های فرآوری برات ها بخش جداسازی (فلوتاسیون)

بر يكي از عناصر نسبتاً كمياب در طبيعت است كه به دليل ميل تركيبي زياد با اكسيژن، در طبيعت به صورت آزاد وجود ندارد. براتها منبع شيميايي 3O2B هستند كه به شكل براكس، كلمانيت و دتوليت در طبيعت يافت مي‌شوند. كانه‌هاي محلول مانند براكس تا چند سانتيمتر خرد شده و سپس در آب داغ و محلول برات برگشتي حل مي‌شوند. محلول و جامد حاصل در تيكنرهاي با جريان متقابل،‌ شسته و غليظ مي‌شود. سپس فيلتر شده و محلول زلال به بلورسازهاي تحت خلاء فرستاده مي‌شود تا برات متبلور شود، پس از انجام سانتريفوژ، محصول خشك مي‌شود. براي جداكردن و نشاندن ناخالصيهاي نامحلول در براكس از فلوكولاسيون استفاده مي‌شود. قسمت عمده براكس در آب بصورت 10 آبه محلول است. ناخالصيهاي همراه معمولاً دولوميت و رس (عموماً مونت‌موريلونيت) هستند. قسمت زيادي از ناخالصيها بوسيله شستشو در درجه حرارت محيط بوسيله محلول رقيق براكس تغليظ شده، جدا مي‌شود تا محلول خالص براي عمليات كريستاليزاسيون براكس 10 و 5 آبه توليد شود. براي اين منظور بيشتر از فلوكولانتهاي آنيونيك (مانند 100A سايتك (سياناميد سابق و سای تک فعلی) و غير يوني (مانند P.E.O) در دماي °C65 استفاده مي‌شود. اكثر كانيهاي بر هيدراته بوده و در اثر حرارت آب خود را از دست مي‌دهند. اين كاهش آب در دماي معيني اتفاق مي‌افتد كه بستگي به قدرت تجزيه كاني و ساختار شيميايي آن دارد.

بر ، فلوكولاسيون ، براکس ، فلوتاسیون ، اولوکسیت، pH