ورزش و تاثیر آن در آموزش و پرورش بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر ورزشکار و غیر ورزشکار و ارتقاء تندرستی آنان

يكي از پيچيده ترين مباحث مطرح شده در تعليم و تربيت امروزي، مساله پيشرفت تحصيلي و عوامل موثر بر آن است. از عمده ترين اين عوامل مساله هوش است، به اين معنا كه هوش و عواملي از قبيل سواد و شغل والدين مي توانند با پيشرفت تحصيلي رابطه تعاملي و تقابلي داشته باشند. هدف پژوهش حاضر پاسخي علمي و كاربردي به اين مساله است. با توجه به موضوع تحقيق، به منظور جمع آوري اطلاعات مورد نظر، از پرسش نامه اي استفاده شده که در واقع يک پرسش نامه ي محقق ساخته است و دو بخش دارد: بخش اول، شامل اطلاعات فردي در بخش دوم در برگيرنده ي 14 سؤال در رابطه باموضوع تحقيق است. براي بررسي اعتبار اين پرسش نامه از روش آلفاي کرونباخ استفاده شد و براي تعيين روايي آن، به چند تن از استادان متخصص مراجعه شد. نتايج بدست آمده ورزش صبحگاهي اهميت زیادی در پيشرفت درسی و ارتقاء تندرستی دارد. کمتر از نيمي از آزمودني ها (98 / 85 درصد)، نقش ورزش صبحگاهي را در پيشرفت تحصيلي زياد دانستند و بيش از نيمي از آنان (02 / 14 درصد)، نقش ورزش صبحگاهي را در پيشرفت تحصيلي کم و يا اصولاً آن را بي تأثير ارزيابي کردند. اين تحقيق نشان مي دهد پسرانی که از نظر جسماني فعال هستند مشخصاً شادتر مي باشند انرژي بيشتري دارند. در طول دو دهه گذشته محبوبيت ورزش در ميان دانش آموزان و ارتقاء تندرستی آنان در بالاترين سطح خود بوده است.

ورزش، تندرستی، دانش آموزان، آموزش و پرورش، پیشرفت تحصیلی، تعلیم و تربیت.