تحقيق و توسعه، راهي به سوي پيشرفت جامعه

توسعه يا انديشه ي پيشرفت و تحّول، در جهت بهسازي فردي و اجتماعي ، قدمتي به طول تاريخ بشر دارد. دانشمندان معاصر معتقدند كه توسعه و پيشرفت علوم در نيمه ي دوم قرن بيستم ، به مراتب بيشتر و جامع تر از پيشرفتي است كه كليه ي علوم از بدو پيدايش تا پايان نيمه ي اول قرن بيستم داشته اند. تصّور اينكه در چنين مّدت زمان كوتاهي، علوم بشري تا اين حد پيشرفت كرده باشند، كمي تعجّب آور و مشكل مي نمايد، ولي اگر توجّه شود كه استفاده از روش صحيح تحقيق علمي نيز، قدمتش بيش از يك ربع قرن نيست، اين حقيقت را مي توان به سادگي قبول كرد كه توسعه و پيشرفت سريع علمي ، صرفاً مرهون و مديون به كار گيري روش هاي دقيق و صحيح علمي بوده است. نهادينه كردن مباني علم، به تحقيق و پژوهش ، وابسته است. ارتقاء فرهنگ پژوهش و تحقيق ، به اعتقاد ، باور و اشتياق محققان دانشگاهي و پژوهشگران كشورنسبت به تحقيق بستگي دارد. در اين راستا توجّه به تحقيق كه منجر به توسعه و پيشرفت در عرصه ي فعاليتهاي اقتصادي، اجتماعي، فنّي، و … در جامعه مي شود ، يكي از مباحث مهّمي است كه پرداختن به آن از اهميّت خاصي برخوردار است .چرا كه علم بدون عمل و عمل بدون علم، هر دو آفت زندگي اجتماعي هستند. در اين مقاله سعي شده، ضمن بيان مقّدمه ، نگرشي به تاريخچه ي تحقيق و توسعه ،و ضرورت و اهميّت تحقيق و توسعه در دنياي امروز، وتعريف تحقيق و توسعه بيان شود و همچنين به نقش تحقيق و توسعه در برنامه ريزي، ضرورت ارتباط ميان دانشگاه ها و مراكز پژوهشي، نقش پژوهش در توسعه مديريت، فعاليت ها و بخش هاي تحقيق و توسعه، شاخص هاي تحقيق و توسعه، اشاره مي گردد و نهايتاً پيشنهادها و راهكارهاي كاربردي و علمي در محور موضوع مقاله ، ارائه مي شود.

تحقيق ،‌ توسعه ، پبشرفت ، جامعه