مديريت بحران زلزله در مراکز گردشگري شهري با استفاده از GIS (مورد مطالعه: مرکز فرهنگي تاريخي شهر اصفهان)

حوادث طبيعي، پديده¬هايي هستند که هميشه زندگي انسان را در همه اعصار و قرون در معرض آسيب قرار داده¬اند. در مناطق شهري، اثرات زيانبار معمول در اثر وقوع سوانح طبيعي، شامل تلفيقي از ويراني¬هاي کالبدي و اخلال عملکرد عناصر شهري است ويراني سازه¬ها و ساختمان¬هاي مسکوني، شبکه راه¬ها و دسترسي¬ها مثل پل¬ها و جاده¬هاي ارتباطي، تاسيسات اساسي مثل مخازن آب، نيروگاه¬ها، خطوط ارتباطي تلفن، برق، لوله کشي، آب، گاز و... از آن جمله هستند. منطقه 3 شهرداري اصفهان که بعنوان شهرداري تاريخي و فرهنگي شهر اصفهان شناخته مي¬شود 400 اثر تاريخي با ارزش را در دل خود جاي داده است و سالانه پذيراي گردشگران زيادي است که اصفهان را بعنوان مقصدگردشگري خود انتخاب مي-کنند. اين منطقه داراي بافتي فرسوده، ترافيکي سنگين و تراکم جمعيت بالا است که اهميت مطالعه و پژوهش را در زمينه مديريت بحران بيشتر مي¬کند.هدف اصلي اين پژوهش، شناسايي و تحليل نقش عوامل مؤثر در آسيب¬پذيري مناطق جاذب گردشگري شهري مي‌باشد. در اين پژوهش 7 شاخص «دسترسي به مراكز درماني، درجة محصوريت، تراكم ساختماني، تراكم جمعيتي، كاربري زمين، عمر ابنيه و كيفيت ابنيه»انتخاب شده و با استفاده از روش تحليل سلسله مراتبي معكوس(IHWP) و تركيب نقشه¬هاي مربوط به شاخص‌هاي ذكر شده در محيط GIS، آسيب¬پذيري منطقه 3 شهر اصفهان در مقابل زلزله مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه قطعات ساختماني كه داراي تراکم‌هاي ساختماني و جمعيتي بالا، كيفيت ابنيه پايين، فاصلة زياد تا مراكز امدادي نسبت به ساير قطعات و درجة محصوريت بيشتري بوده‌اند، امتياز آسيب¬پذيري بالايي آورده و قطعات ساختماني با تراكم ساختماني و جمعيتي كمتر داراي آسيب¬پذيري كمتر و قطعات داراي درجة محصوريت بالا و تراکم‌هاي ساختماني و جمعيتي بالا داراي بيشترين آسيب¬پذيري بوده‌اند.

مديريت بحران، گردشگري شهري،GIS ، مرکز فرهنگي تاريخي شهر اصفهان.