سازمان یابی فضایی شهری در مناطق مرزی )نمونه موردی: استان سیستان و بلوچستان(

مناطق مرزی نسکت به سایر مناطق کشور دچار عد تعادل بیشتری در راستای سازمانیگابی فاگا یی مگ ی باشگند در اسگتان سیستان و بلوچستان به عنوان یدی از مناطق ژئوپولتیدی مهم کشور این نامتعادلی م سوس می باشد لذا در این پژوهش به بررسی ن وه سازمان یابی فاایی شهرهای استان پرداخته شده است روش ت قیق در این مقاله، توصگ یفی - ت لیلگی اسگت تدنیک گردآوردی آمار و اطالعات، با استفاده از روش های کتابخانه ای و استفاده از جداول آمارنامه ها مگ ی باشگ د همچنگ ین جهت طکقه بندی و تجزیه و ت لیل اطالعات مذکور از رتکگه انگدازه لگگار یتمی جهگت ارز یگابی تعگ ادل در اسگتان س یسگتان و بلوچستان پرداخته شده؛ همچنین به منظور ارزیابی وضعیت نخست شهری از پنا شاخص نخست شهری، دو شگهر، شگاخص گینزبرگ، چهار شهر مهتا و شاخص مامو و الوصابی بهره برده شده است نتایا حاصل از بررسی نخست شهری بگا توجگه بگه پنا شاخص نخست شهری، دوشهر، گینزبرگ، چهارشهر مهتا و مامو بیانگر این است که پدیده نخست شگهر ی در تمگا دوره ها در نظا شهری استان وجود داشته است توزیع لگاریتمی نظا شهری استان بیان می کند از سرشگمار ی 2151 میگزان R به عدد 2 نزدیدتر شده و این نشان دهنده نزدیدی به تعادل دارد همچنین، نمودار جمعیت واقعی با جمعیگت مگدل ی انطکگاق بیشتری یافته است؛ با این حال، در شهرهای کوچک کشمدش جمعیتی هنوز مشاهده می شود

سازمان یابی فاایی، مناطق مرزی، استان سیستان و بلوچستان