هدف پژوهشی حاضر اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی-اجتماعی بر سازگاری خانوادگی، اجتماعی و عاطفی کودکان است. روش، در این مطالعه نیمه آزمایشی، با گروه آزمایش و کنترل می باشد، نمونه شامل، 30 نفر از کودکان دبستانی به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت غیرتصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند راهه (مانکوا) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این آزمون حاکی از آن است که در مجموع، تفاوت معنادار بین مولفه های، سازگاری جسمی، سازگاری عاطفی، سازگاری شغلی، از در پیش آزمون و پس آزمون در دوگروه آزمایش و کنترل را در والدین کودکان پیش دبستانی را نشان می دهد. والدین از ارکان اصلی و الگوی هر خانواده هستند و برخورداری آن ها از مهارت های اجتماعی سازگار، نقش عملیاتی و توجه به این فاکتور را دوچندان می نمایید، که در طی یک توالی با توجه به یادگیری اجتماعی اعضا خانواده، مهارت های اجتماعی کودکان نیز افزایش می یابد.
