امروزه در تمام سطوح فعالیتی در کلان شهرهای دنیا بلند مرتبه سازی به عنوان یکی از روشهای ساخت شهرهای فشرده، برای استفاده حداکثر از فضا و منابع محدود، بسیار مورد توجه مدیران،معماران و برنامه ریزان شهری قرار گرفته است.در این راستا عدم توجه به معیارها،استانداردها و ضوابط در رابطه با بحث مکانیابی مطلوب و صحیح ساختمانها باعث بروز مشکلات در مناطق شهری و آینده شهرها شده است. آنچه که در مبحث مفهوم بلندمرتبه سازی مطرح است این است که با توجه به رشد روزافزون جمعیت شهری، کمبود و گرانی زمین به ویژه در کلانشهرها و مشکلات ناشی از گسترش افقی، دلایلی هستند که اتخاذ راهبرد بلندمرتبه سازی را در سطح عام توجیه پذیر کرده است.روش پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی و تاریخی می باشد و ابزار گردآوری داده ها نیز اسنادی- کتابخانه ای بوده است. هدف پژوهش مطالعاتی حاضر، بررسی مقایسه تطبیقی تجارب بلندمرتبه سازی کشورها و ارائه راهکارهای نوین جهت مدیریت بحث بلند مرتبه سازی در ایران است.نتایج و یافته های تحقیق بیانگر این مطلب است که در سطوح کلان لزوم تعیین تعریف عملیاتی ازساختمانهای بلند و با در نظر گرفتن آن که این پژوهش در راستای تجارب طرح های بلند مرتبه سازی در کشورهای مختلف مطرح شده، پیشنهاد میگردد بر این اساس ، ساختمانهای ۳۱ طبقه و بیشتر در شهر تهران به عنوان ساختمانهای بلندمرتبه تعریف شوند.
کلید واژگان :: بلند مرتبه ، برنامه ریزی ، زلزله ، تجارب
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک