تأثیر پراکندگی نیروگاه های بادی بر قابلیت اطمینان سیستم قدرت

امروزه استفاده از انرژی های تجدیدپذیر به منظور تولید برق در سیستم قدرت در سرتاسر جهان در حال افزایش است. این امر به این دلیل است که این انرژی ها پاک و دوستدار محیط زیست هستند، نگرانی از پایان یافتن آنان وجود ندارد، به وفور در طبیعت یافت میشوند و هزینه بهره برداری انان ناچیز است. اما به دلیل عدم قطعیت مربوط به منابع تولیدی این انرژی ها، مشکلاتی در سیستم قدرت ایجاد شده است. لذا با زیاد شدن سهم این نیروگاه ها به ویژه نیروگاه های بادی و مشکل متغیر بودن توان تولیدی این نیروگاه ها به دلیل تغییر سرعت باد مسائل مختلف سیستم قدرت به مانند قابلیت اطمینان تحت تأثیر قرار گرفته است و باید روش هایی نوین جهت بررسی این موارد معرفی گردد. در این مقاله قابلیت اطمینان سیستم قدرت در سطح تولید با وجود نیروگاه های بادی مورد مطالعه قرار گرفته و تأثیر پراکنده نمودن مزارع بادی به منظور کاهش عدم قطعیت این گونه نیروگاه ها مورد ارزیابی قرار گرفته است. در تعیین مدل قابلیت اطمینان سیستم قدرت روش تحلیلی استفاده شده و به کمک روش خوشه بندی فازی تعداد مناسب خوشه ها تعیین شده است.

پراکندگی مزارع بادی، خوشه بندی فازی، قابلیت اطمینان، کفایت، مزارع بادی