بررسي رابطه وضعيت مرتع و تنوع گونه¬اي مراتع شهرستان زهک

بیشترین سطح خشکی ها درکره ی زمین به مراتع اختصاص دارد. مراتع حدود چهل و سه درصد از خشکیهای کره زمین را به خود اختصاص میدهند و تامین کننده قسمت عمده علوفه مصرفی دام¬های جهان از لحاظ تولید و حفظ منابع آب، خاک و پوشش گیاهی بسیار حائز اهمیت می¬باشند. در این تحقیق مراتع شهرستان زهک واقع در منتهی الیه شمال شرقی استان سيستان و بلوچستان و در فاصله حدود 5 كيلومتري مركز آن واقع شده است مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق جهت تعیین فاکتورهای پوشش تاجی و سایر فاکتورهای خاک از روش سطحی (پلات 2*2 و 5*5)،وضعیت مرتع از روش چهار فاکتوری استفاده گردید. نتایج مطالعات به این صورت می¬باشند که مراتع منطقه سهم عمده‌اي در توليد علوفه دام¬ها را نداشته و اغلب علوفه دامي از طريق پس-چر مزارع و آذوقه دستي تأمين مي‌گردد. از آن گذشته سطح نسبتا زيادي از عرصه منطقه نيز بصورت اراضي كشاورزي تحت آيش بلند مدت يا رهاشده مي¬باشد كه پوشش طبيعي خود را از دست داده در حال حاضر عمدتا توسط گونه‌هاي جغجغه (farcta Prosopis) و خارشتر (Alhagi camelorum) پوشيده شده است. البته در اراضي آيش كشاورزي نيز تيپ Alhagi- Prosopis نمود عيني داردكه مي‌توان به عنوان مراتع موقت آنها را مورد ارزيابي قرار داد. كل ظرفيت مرتع، 1815 واحد دامي در ماه مي‌باشد. اكر دوره چرايي در منطقه را 4 ماهه در نظر بگيريم، تنها 454 واحد دامي مجاز به چرا در منطقه مي‌باشند.

اراضی آیش، پوشش گیاهی، پوشش تاجی، مراتع موقت