عشق در دیوان حافظ و شعر شاعران کرد

خواجه شمس الدین محمد مشهور به حافظ شیرازی، یکی از شاعران صاحب سبک پارسی است، که اشعارش سالها ورد زبان عارف وعامی بوده و پس از مرگش شماری از شاعران اعم از آنان که به زبان پارسی سخن گفته اند و آنان که زبان مادریشان پارسی نبوده، از سبک و شیوه ی او پیروی کرده اند. شاعران کُرد زبان نیز -که در پهنه ی وسیعی از ایران گرفته تا کردستان عراق و ترکیه و نقاط مرزی سوریه زیسته اند- تحت تأثیر سبک حافظ اشعار نغزی سروده اند. با بررسی دیوان شاعران کرد این نکته بر ما آشکار شد که برخی از ایشان واژگان پربسامد و خاص حافظ را در اشعار خود - به همان شیوه ی حافظ- به کار برده اند. از جمله واژگانی که در دیوان حافظ بسامد بالایی دارد و شاعران کرد با تأثیر از حافظ در اشعار خود از آن استفاده کرده اند، عشق است. هرچند که عشق یکی از واژگان کلیدی شعر عرفانی ایران است اما این شاعران با تاسی از حافظ و به شیوه ی او این واژه را به کار برده اند. این مقاله کوششی است برای مقایسه ی نحوه ی کاربرد واژه ی عشق در دیوان حافظ و شعر شاعران کرد.

حافظ، شاعران کرد، عشق.