عشق از دیدگاه مولانا

از آن جايي كه كامل ترين نمود عشق در وجود انسان است؛ بنابراین انسان از طريق اين گوهر وجودي، مي‌تواند نفس خود را بشناسد و وجودش را تكامل بخشد و به معرفت حق نايل شود، لذا اصل وجود عشق بنا به حكمت الهي در وجود انسان نهاده شده و به فعليت رساندن و پروراندن اين گوهر وجودي در حوزه اختيار انسان است، هر چند لطف و عنايت حق را در اين حوزه نبايد ناديده گرفت. عشق و شيدايي آئين مولاناست و او به هيچ آئيني تا بدين غايت پاي بند نيست، بنابر گفته‌ او عشق همه چيزش را تاراج كرده است و خود باقي مانده. عارف رومي بر آن است كه عشق، وصفي الهي است و هيچ انساني نمي تواند حقيقت آن را دريابد، تنها با عاشق شدن مي توان طعم آن را دريافت ولي هرگز توصيف پذير نيست، به ويژه از آن جهت كه عشق (و نيز معشوق) گاهي پيدا و گاهي پنهان است.

مولانا، عاشق، معشوق، عشق معنوی، عشق مجازی.