بررسي رابطه بين سرمايه اجتماعي با سطح بکارگیری برنامه ریزی راهبردی مديران و كارشناسان دانشگاه علوم پزشكي بابل

طی سه دهه گذشته،بیشتر توجه مدیران ارشد و صاحب نظران به سمت برنامه ریزی راهبردی معطوف شده است .برنامه ریزی راهبردی در موفقیت هر سازمان نقش اساسی دارد و در صورت توین و اجرای درست،به ابزاری سودمند برای موفقیت سازمانها و شرکت ها مبدل می شود.هدف اصلی در تحقیق حاضر تعیین رابطه بین سرمایه اجتماعی با سطح بکارگیری برنامه ریزی راهبردی توسط مدیران و کارشناسان دانشگاه علوم پزشکی بابل بوده است. روش تحقیق توصیفی-پیمایشی و از لحاظ هدف در زمره تحقیقات کاربردی است.جامعه آماری مدیران و کارمندان رسمی دانشگاه علوم پزشکی به تعداد 1000نفر بوده اندکه با توجه به جدول کرجسی و مورگان تعداد نمونه 278 نفر بوده و پرسشنامه بین این افراد بصورت تصادفی توزیع گردید.که از این تعداد234نفر پرسشنامه بدون نقص تحویل داده و با محقق همکاری داشته اند.نتایج حاصل از آزمونهای معادلات ساختاری بوسیله نرم افزار لیزرل نشان داده است که مدل مفهومی تحقیق از برازش خوبی برخوردار بوده وفرضیه مربوط به روابط علی یا تاثیرگذاری سرمایه اجتماعی بر سطح بکارگیری برنامه ریزی راهبردی مدیران و کارشناسان دانشگاه علوم پزشکی بابل تایید شده است.همچنین بین اعتماد اجتماعی،مشارکت اجتماعی و شبکه روابط اجتماعی با سطح بکارگیری برنامه ریزی راهبردی توسط مدیران و کارشناسان دانشگاه علوم پزشکی بابل رابطه معنا داری وجود دارد.در آخر نیز پیشنهاداتی از قبیل انجام دادن اقدامات و اصلاحاتی در سیستم های طراحی مشاغل،پاسخگویی،نظام جبران خدمات،همچنین تغییر در ساختار سازمانی و شبکه های ارتباطی،در جهت توسعه سرمایه اجتماعی به مدیران و مسئولان دانشگاه ارائه شد.

سرمایه اجتماعی،سطح بکارگیری برنامه ریزی راهبردی،دانشگاه علوم پزشکی بابل