پیشگیری از بزه دیدگی اطفال و نوجوانان در حقوق ایران

بزه دیدگی اطفال و نوجوانان انواع مختلفی دارد . بزه دیدگی جسمی،اعمال هر گونه خشونت که به قصد آزار جسمی و یا به نیت آن را گویند. بزه دیدگی عاطفی که بی رحمانه ترین و مخربترین بزه دیدگی است به طرق مختلفی اعمال می شود. بزه دیدگی جنسی عبارت است از تحمیل اعمال جنسی علیه اطفال و نوجوانی که فاقد تحول شناختی- هیجانی و جسمی است. بزه دیدگی از نوع بی توجهی و غفلت، از طریق بیتوجهی نسبت به تحصیل، روان و عاطفه طفل و نوجوان و نیازهای پزشکی و سلامت طفل و نوجوان رخ میدهد. افزایش نرخ بزه دیدگی اطفال و نوجوانان با توجه به اثرات سوء ماندگار آن بر روح و روان طفل و نوجوان از یک سوء و تهدید جامعه از طریق ایجاد حس ناامنی و اینکه معمولاً بزه دیدگاه امروز بزهکاران فردا هستند. ارائه سازوکارهایی برای مهار و پیشگیری از این پدیده را ضروری می سازد. در کاهش آمار بزه دیدگی اطفال و نوجوانان، لازم است قانون گذار در مواردی به جرم انگاری متوسل شده، ارتکاب برخی اعمال از جمله تشویق اطفال و نوجوانان به فساد و فحشاء را مستوجب مجازات نماید. آثار سوء اخلاقی ارتکاب جرم بر طفل و نوجوان باید مورد توجه قرار گیرد. تسریع در رسیدگی به جرایم علیه اطفال، تشدید مجازات مرتکبان جرم علیه اطفال و نوجوانان و اعطای جنبهی عمومی به کلیه جرایم علیه اطفال و نوجوانان، نقش موثری میتواند در کاهش بزه دیدگی این دو قشر نیازمند به حمایت ایفا نماید.

پیشگیری، بزه دیدگی، طفل، نوجوان، حقوق ایران